يك ري را

۱۳۸۸ دی ۲۹, سه‌شنبه

مامان جان، جی جی، من که این همه برا شما چاق شدم! یه جا پیدا کن بگیر بشین دیگه اونجا! اینقدر نلول! من فردا امتحان دارماااا

۴ نظر:

مصطفی گفت...: خب معلومه با این همه اسباب بازی هی باهاشون بازی میکنه نمیشینه سر جاش! :دی; ۲۹ دی ۱۳۸۸ ساعت ۱۰:۴۷
آسمان گفت...: الهي من قربونش برم.
ريحانه جون حواست باشه بعدي رو دم امتحانا به دنيا نياري. همين ميشه ديگه... :-*; ۲۹ دی ۱۳۸۸ ساعت ۱۱:۲۹
ناشناس گفت...: akhei:)); ۱۴ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۱۰:۴۰
HoPe گفت...: H.Pezeshki Likes This; ۱۴ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۱۴:۲۳

ارسال یک نظر

درباره يك ريرا

ری را یک اسم!

یک مخاطب بی‌اسم!

یک بهانه‌ست برای خواندن... خواستن... منتظر بودن...

ری‌راهای من از میان کلاف‌های خاکستری روزمرگی رنگ می‌گیرند، نزدیک می‌آیند و بعد در نهایت نزدیکی رنگ می‌بازند تا هم رنگ شویم به بی‌رنگی آرامشی که جریان یافته است بر وجودم از روزهای گرم تموز آن سالی که کوزه‌گر مرا در آن گداخت تا همین حالایی که آغوش باز کرده است با "مژده‌ی فروردین"...

و تو، مهدی! که خود روزگاری ری‌رای یکه‌تازی بودی من را ما شدی تا به انتظار ری‌رای جدیدمان باشیم... فرزندمان!

اینجا کجاست؟

این وبلاگ شامل تجربه‌های مادر و پدر جوانی است که تقدیر حیات جدیدی را در قالب یک فرزند به خانه گرم آنها افزوده است. تجربه‌هایی که ریشه در عشق و محبت دوانیده و شاخه‌هایش فضای گرم خانواده آنها را پر کرده است.
وبلاگ «رفتن رسیدن است» دفتر دل‌نوشته‌های ماست، فتوبلاگ «به تماشا» عکس‌هایی‌ست از منظره‌هایی که با هم به تماشاشان نشسته‌ایم، وبلاگ «عکس و مکث» درنگ لحظه‌های پرشتاب در قاب تصاویر است و وبلاگ «رهاد» گاه‌نوشته‌های‌ست از سفرهایی که رفته‌ایم.