يك ري را: ما منتظر هفتميش هستيم

۱۳۸۹ دی ۲۶, یکشنبه

ما منتظر هفتميش هستيم

و سرانجام ديروز، پس از دو روزتب، بي‌خوابي و بدخوراكي همزمان با اولين بارش برف زمستاني در اصفهان، دندان‌هاي پنجم و ششم رستا  سر زد.

۴ نظر:

رضوان گفت...: ای جاااان، چه موشی :); ۲۷ دی ۱۳۸۹ ساعت ۰:۵۸
علی گفت...: :); ۲۷ دی ۱۳۸۹ ساعت ۱۰:۵۳
Unknown گفت...: تعطیله؟; ۱۹ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۱۷:۳۷
ناشناس گفت...: salam chera edame nemidin neveshtan az delbandetun ro ta vaghti bozorg shod o in delveneshtehao khateratt ro khund haz kone va be dashtane pedar va madare fadakari mesle shoma eftekhar kone?; ۱۰ مرداد ۱۳۹۱ ساعت ۲۳:۲۲

ارسال یک نظر

درباره يك ريرا

ری را یک اسم!

یک مخاطب بی‌اسم!

یک بهانه‌ست برای خواندن... خواستن... منتظر بودن...

ری‌راهای من از میان کلاف‌های خاکستری روزمرگی رنگ می‌گیرند، نزدیک می‌آیند و بعد در نهایت نزدیکی رنگ می‌بازند تا هم رنگ شویم به بی‌رنگی آرامشی که جریان یافته است بر وجودم از روزهای گرم تموز آن سالی که کوزه‌گر مرا در آن گداخت تا همین حالایی که آغوش باز کرده است با "مژده‌ی فروردین"...

و تو، مهدی! که خود روزگاری ری‌رای یکه‌تازی بودی من را ما شدی تا به انتظار ری‌رای جدیدمان باشیم... فرزندمان!

اینجا کجاست؟

این وبلاگ شامل تجربه‌های مادر و پدر جوانی است که تقدیر حیات جدیدی را در قالب یک فرزند به خانه گرم آنها افزوده است. تجربه‌هایی که ریشه در عشق و محبت دوانیده و شاخه‌هایش فضای گرم خانواده آنها را پر کرده است.
وبلاگ «رفتن رسیدن است» دفتر دل‌نوشته‌های ماست، فتوبلاگ «به تماشا» عکس‌هایی‌ست از منظره‌هایی که با هم به تماشاشان نشسته‌ایم، وبلاگ «عکس و مکث» درنگ لحظه‌های پرشتاب در قاب تصاویر است و وبلاگ «رهاد» گاه‌نوشته‌های‌ست از سفرهایی که رفته‌ایم.